Milieu & duurzaamheid

Hoe bereken je de CO2-voetafdruk van een bedrijf?

Vastgestelde methoden voor het bepalen van de CO2-voetafdruk van bedrijven overeenkomstig het BKG-protocol en ISO 14064.

6 minuten05/01/2023

Door Sandra Gottschall (ConPlusUltra)

Ondernemingsverantwoordelijkheid ondergaat momenteel een uitdagend transformatieproces. Dit wordt onder andere gevoed door de EU-taxonomie - onderdeel van de Europese Green Deal, de komende herzieningen van de duurzaamheidsrapportage (uiteengezet in de EU CSRD) en de wetgeving inzake due diligence met betrekking tot toeleveringsketens. Eén ding is zeker: voor bedrijven is een sleutelrol weggelegd bij het bevorderen van de duurzame transitie in de samenleving als geheel. Zij moeten steeds transparanter worden voor hun stakeholders door zichzelf en hun toeleveringsketens te toetsen aan de ESG-criteria. Sommige van de relevante methoden, normen en criteria voor dergelijke rapportage zijn nog in ontwikkeling, terwijl verdere uitdagingen zoals de oorlog in Oekraïne, knelpunten in de voorziening en torenhoge energieprijzen de bedrijven dwingen tot ad hoc strategische herschikkingen.

Toch is er, ondanks de uiteenlopende uitdagingen op het gebied van ondernemingsverantwoordelijkheid, één thema dat deze verschillende kwesties met elkaar verbindt: de klimaatcrisis. Wat de beoordeling van het grootste risico - en de grootste verantwoordelijkheid - van onze tijd betreft, hebben de methoden om de uitstoot van broeikasgassen te beoordelen en te optimaliseren de laatste jaren zoveel vooruitgang geboekt dat wij nu beschikken over gedetailleerde en valide berekeningsmethoden en internationaal toepasbare databanken. Dit betekent dat er in dit grootschalige transformatieproces één stabiele parameter is waarop de bedrijven kunnen bouwen: hun CO2-voetafdruk.

De CO2-voetafdruk van een bedrijf berekenen

Een CO2-voetafdruk van een bedrijf wordt berekend op basis van gemeten of geschatte verbruiksgegevens (aardgas, olie, biomassa, elektriciteit, brandstof, papier, materialen, enz.) en emissiefactoren die bekend staan als CO2-equivalenten. Deze bestaan uit CO2 (in volume het meest uitgestoten broeikasgas) en methaan en distikstofoxide, die in CO2-equivalenten worden omgezet. De berekening van de CO2-voetafdruk van een bedrijf is geen eenmalige taak. In plaats daarvan worden deze gegevens elk jaar bijgewerkt met als doel de emissies geleidelijk te verminderen door middel van emissiebeperkende maatregelen, waarbij de feitelijke emissies voortdurend worden gecontroleerd. Het hele proces van het berekenen van een CO2-voetafdruk is een cyclus van voortdurende verbetering, waardoor het een optimaal instrument is voor langetermijnbeheer van operationele klimaatbeschermingsmaatregelen.

Een CO2-voetafdruk van een bedrijf bestaat uit alle directe en indirecte emissies die door de hele organisatie worden gegenereerd. Daarom is een uitgebreide registratie en analyse van de emissies van het bedrijf binnen duidelijk omschreven systeemgrenzen vereist. Bij de analyse worden de emissies berekend aan de hand van beschikbare gegevens zoals verbruikscijfers (bv. jaarlijks elektriciteitsverbruik, jaarlijks aantal kilometers van het wagenpark) en toegewezen aan organisatorische eenheden (bv. hoofdkantoor, productielocaties, externe dienstverleners), processen, producten en diensten. De basis voor CO2-voetafdrukberekeningen is de internationale ISO 14064-norm, terwijl de drie toepassingsgebieden van het GHG-protocol worden gebruikt om onderscheid te maken tussen verschillende emissiebronnen (scopes):

De 3 scopes in het GHG Protocol

  • Scope 1 directe emissies:

    Dit zijn emissies die afkomstig zijn van bronnen binnen de onderzochte systeemgrenzen. Hieronder vallen emissies die verband houden met het verbruik van energie (bv. gas) of voertuigbrandstoffen (diesel) door het bedrijf, alsmede emissies die door gebouwen en installaties worden gegenereerd.

  • Scope 2 indirecte upstream emissies:

    Dit zijn emissies die optreden bij de opwekking van door het bedrijf aangekochte energie, meestal in de vorm van elektriciteit of verwarming van energiedienstverleners (bv. stadsverwarming).

  • Scope 3 indirecte upstream en downstream emissies:

    Dit zijn alle grijze emissies die worden veroorzaakt door de activiteiten van het bedrijf, maar waarover het bedrijf geen controle heeft, zoals productiematerialen, verbruiksmaterialen, verpakking, afvalverwijdering, logistiek en woon-werkverkeer van werknemers. Deze emissies doen zich zowel stroomopwaarts als stroomafwaarts van het bedrijf voor.

Er bestaan verschillende methoden om verbruiksgegevens om te zetten in CO2-equivalenten. Het belangrijkste principe is dat de bedrijven elk jaar verbeteringen aanbrengen wat betreft de kwaliteit van de gegevens en de geldigheid van de resultaten. De volgende tabel geeft een overzicht van enkele opties:

Bedrijfsgegevens x Emissiefactor

Voorbeeld

Meetbare gegevens x Primaire gegevens

Eenheden product x Emissiewaarde per eenheid

Meetbare gegevens x Fysieke/technische factoren

Transportvolume vrachtwagen (tkm) x Emissiewaarde per tkm

Economische gegevens x Financiële factoren

Waarde van de machine (€) x Emissiewaarde per eenheid waarde

Basisgegevens (proxy) x Industriële gemiddelde waarde

Kantoorruimte (m²) x Emissiewaarde per m² ruimte

Naast de correcte toepassing van de eerder genoemde normen is het bijzonder belangrijk de basisbeginselen van het GHG-protocol in acht te nemen - namelijk relevantie, volledigheid, consistentie, transparantie en nauwkeurigheid. Deze beginselen volgen de uitgangspunten van financiële verslaglegging.

The big picture: CO2-voetafdrukken en professioneel beleid voor klimaatbescherming

In de toekomst zullen CO2-voetafdrukken aan strenge audits worden onderworpen. Daarom zou het ontwikkelen van een gedegen en onberispelijke methode voor het verzamelen en berekenen van gegevens een belangrijke langetermijndoelstelling moeten zijn. Bedrijven moeten dan ook een professionele aanpak van het klimaatbeschermingsbeheer ontwikkelen om aan deze toekomstige eisen te voldoen.

De algemene aanpak van klimaatbescherming op basis van voetafdrukken kan in de volgende stappen worden onderverdeeld:

De 5 stappen voor een klimaatbeschermings-beleid gebaseerd op de CO2-voetafdruk

  • De CO2-voetafdruk berekenen (Scopes 1 & 2); een materialiteitsanalyse uitvoeren (Scope 3)

  • Het identificeren van hotspots en mogelijke manieren om emissies te verminderen.

  • Plannen en uitvoeren van specifieke reductiemaatregelen

  • Een klimaatstrategie voor de lange termijn ontwikkelen voor Scopes 1, 2 & 3

  • Regelmatige controle via een jaarlijkse evaluatie van de CO2-voetafdruk.

Uw CO2-voetafdruk-ontdekkingsreis

Deskundigen zijn het erover eens dat, naast de conventionele financiële indicatoren, CO2-emissies binnenkort de belangrijkste milieu-indicator voor klimaatbescherming zullen worden voor banken, accountants, investeerders, klanten en last but not least, reguleringsinstanties en wetgevers. Het goede nieuws is dat er methoden bestaan om deze indicator te berekenen en dat deze op grote schaal zijn beproefd.

CO2-voetafdrukken brengen emissie-hotspots en potentiële optimalisaties aan het licht - en nemen bedrijven mee op een ontdekkingsreis naar hun eigen activiteiten, de activiteiten van hun leveranciers en hun klanten. Dit proces creëert geen woud aan gegevens, maar levert nuttige informatie op voor productontwikkelaars en specialisten op het gebied van inkoop, productie, marketing en verkoop. Milieuvriendelijkheid en duurzaamheid zijn de belangrijkste normen van de toekomst en zullen enorme concurrentievoordelen opleveren.

Sandra Gottschall is projectmanager klimaatneutraliteit bij ConPlusUltra. Ze is afgestudeerd in duurzame energie en bioresourcesmanagement en heeft meer dan 10 jaar professionele ervaring in bedrijfsadvisering op het gebied van klimaatbescherming, duurzaamheidsrapportage, CO2-voetafdrukken en klimaatcommunicatie.

X